गजल
साउन ११, २०७८
मलाई पनि उसैगरी तिमिलाई ज्यान दिन मन छ
भीरमा फलेको फर्सिलाई भीरमै अल्झिन मन छ
पीडित थियो भने इज्जत बचाउन चुपचाप बस्थ्यो
बलात्कारी हो ऊ जसलाई मर्द भनेर चिनिन मन छ
तिमी इरेजर सहितको पेन्सिल बनेर तिखारियौ
मलाई भने कलमको अक्षर बनेर लेखिन मन छ ।
माकुरो बनि जन्मेथेँ भने जन्माउनेकै ज्यान लिन्थेँ
पुतली बनी जन्मिएँ दियोमा गएर सक्किन मन छ
जुनदिन तिमी अर्कैकी भएर मेरो नजिक आइपुग्यौ
त्यहि दिनदेखि मलाई यो दुनियाँबाटै टाढिन मन छ
तिमिले छाडेपनि मैले सपना देख्नलाई छाड्ने छैन
गाग्रीबाट पो पोखिएँ अब समुन्द्रमा भरिन मन छ ।
– यात्रीप्रकाश पाण्डे
